کد مطلب:42291 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

با اينكه خداوند مي دانست حضرت عيسي مردم را به پرستش از خودش دعوت نكرده چرا از عيسي سيوال كرد ؟

به مرور زمان و به دلايل مختلف ؛ از جمله نحوه تولد و سخن گفتن حضرت عيسي ( ع ) در بدوتولد و معجزه هاي خارق العاده ديگر ( مثل زنده نمودن مردگان به اذن خدا ) و ...موجب شد كه انحرافاتي توسط مريدان كوتاه فكر و معاندان به وجود آيد،به طوري كه گروهي از آنان اقدام به پرستش آن حضرت و مادرش حضرت مريم كردند و ديگران را نيز به اين عمل تشويق نمودند تا جايي كه مكتب يكتاپرستي آن حضرت را به انحراف كشيدند و اين انحراف تاكنون نيز ادامه دارد و در آيات مورد بحث ، خداوند سبحان به جاي آن كه خود ادعاي واهي مسيحيان را تكذيب نمايد و حضرت عيسي ( ع ) را از اين تهمت بزرگ تبريه كند، به شيوه پرسش و پاسخ ( استفهام انكاري ) از آن حضرت سوال مي فرمايد كه آيا تو چنين مطلبي را ادعا نموده اي ؟ و او با زبان خود، حقيقت و واقعيت را براي مردم بيان مي كند كه چنين نيست . اين گونه بيان مطلب ،تاثير بيشتري در هدايت مريدان و روشن شدن حقيقت و واقعيت براي مردم دارد و توضيحات اضافه اي كه پس از انكار ادعاي مريدان توسط آن حضرت بيان مي شود، مردم را از گمراهي خارج كرده و به سوي نور هدايت سوق ميدهد؛ چنان كه آن حضرت در پاسخ مي فرمايد : ( ( تو منزهي ، مرا نرسد كه [ درباره خويشتن ] چيزي را كه حق من [ و در حد من ] نيست بگويم ؛ [ چه ] اگرگفته بودم ، تو قطعاً آن را مي دانستي . آنچه در نفس من است تو مي داني و... جز آنچه را به آن فرمان داده اي ، چيزي نگفته ام [ ؛ بلكه گفته ام ] كه ، پروردگارمن و پروردگار خود را عبادت كنيد ) ) . از اين رو هم چنان كه از آيات شريفه استفاده مي شود، خداوند - تبارك و تعالي - از همه چيز آگاه است و هدف ازاين گونه محاوره ها، روشن شدن حقيقت براي مردم است . نظير اين گفت وگورا در سوره ( ( تبارك ) ) مشاهده مي كنيم ؛ آن جا كه ماموران جهنم از اهل دوزخ سوال مي كنند : ( ( مگر مامورين و منذرين الهي براي هدايت و انذار شما نيامده بودند [ كه شما به خاطر گناهان و نافرماني ها ] گرفتار عذاب شده ايد؟ ) ) اهل دوزخ جواب مي دهند : ( ( بلي ! پيامبران آمده بودند؛ ولي ما آنان را تكذيب كرديم و گفتيم : خداوند چيزي نازل نفرموده است [ و شما دروغ مي گوييد ] ودر گمراهي بزرگي هستيد ) ) . و در آيات بعد مي فرمايد : ( ( اينها چه اظهار نظرنكنند و چه آشكار كنند، خداوند، از نظرشان آگاه است ( بذات الصدور ) ) ). اين گونه محاوره ها براي اقرار گرفتن و اعتراف نمودن افراد به خطاي خود ويا براي اظهار نمودن حق و حقيقت و تكذيب افكار غلط ديگران است. ;